XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Larrain: ¡Jaunari orrela nai dakiola! - Ta zer diozu zure ibilketaz? ¿Nola joan zaizu ego aldean?.

Egurrtza: Ez dakarrt andik ezer berririk.

Batzuetan kristabak pittin batez aurrera egiten dute, Aprikatarrak ego aldera bultzeaz; bestietan berriz, oek aurreratzen dira, kristabak atzeratuaz....

Larrain: Utsa....

Egurrtza: Utsaren ordekua.

Ni an egon naizen sei illabetietan, ez degu ezer ere egin; eta asperrtua etorri naiz nere etxera.

Larrain: Ederrki egiña.

Egurrtza: Iritxi ordurako esan didate, izan dezun galera negarrgarria, ta izan al dedan laisterrena, etorri natzazu: lenbizi zure samintasunean laguntzera, ta... bigarren berriz... zuri... eskari bat egitera.

Larrain: Nai dezuna eskatu zaidazu; nik egin nezakeana bada, pozik egingo dizut.

Egurrtza: Zuk dezun gauzik ederrena eskatzera natorrkizu.

Larrain: Ez det somatzen....

Egurrtza: Esan dizut, an eta emen ibiltzen asperrtu naizela; ta nere etxean, eroso, ta oraindañoko zalapartik gabe bizitzeaz, zaletu naizela.

Orrtarako emazte on bat bearr det.

Zuk orrela nai ba-dezu, zure alabaren zoriona egitea izango da, emendik aurrera, nere gogo bakarra.

Larrain: ¡Egurtza! Nere biotza alaitu ta samintzen dezu, bat-batean.

Egurrtza: ¿Zergatik?
Larrain: ¿Zer pozgarrigo aita batentzat, bere alaba zu bezelako gizon bati emaztetzat ematea baño? (...).